Przejdź do głównej zawartości

Gdy pada, pada śnieg...

Obraz
Autor:
... bim bom.
Co by tu zrobić z dzieciami w tym jednym kaszlącym?
Bim bom?
No, trochę tylko kaszlącym?
Wyszliśmy.
Na chwilkę.
Dziewczyny pobawiły się w śniegu, pozjeżdżaliśmy z górki w różnych kombinacjach sankowych.

Później odwiedziliśmy naszych Sąsiadów (znanych z historii z pożyczaniem nam mieszkania), którzy ulegli cudownemu rozmnożeniu w ostatnich dniach i popodziwialiśmy malutką istotkę...
Nasze Siostry Sisters chwilę pobawiły się z Siostrami Sisters z piętra niżej...

Klasyczna, ulubiona przez nas N U D A... Oby jej jak najwięcej w naszym życiu :)

Aż się chce pójść spaaaaać, czego i Państwu życzę :)



Komentarze

  1. Anonimowy14 lutego 2010 22:32

    To my sasiedzi z pietra nizej.Bardzo dziekujemy za odwiedziny i prezenty dla dziewczyn. Benettonowe mikro-ciuszki sa cudne. Dziewczyny byly bardzo zadowolone z Waszej wizyty. Lena i Matylda sa super! Pozdrawiamy Roza, Jagoda i Lila z rodzicami.

    OdpowiedzUsuń
  2. pinezka15 lutego 2010 00:23

    swietne fotki:)Zycze tylko takich weekendow:)Pozdrawiam.

    OdpowiedzUsuń
  3. Anonimowy15 lutego 2010 14:37

    Taką fotkę z dzieciństwa pamiętam... Tyle,że u nas tata padł jak długi a brat ze mną wysypaliśmy się na drogę...tak pędziliśmy ;D Uściski dla Dziewczynek :))) -jr

    OdpowiedzUsuń
  4. Anonimowy15 lutego 2010 18:39

    no i tak trzymać :-) ściskam mocno Mitelka

    OdpowiedzUsuń

Prześlij komentarz

Popularne posty z tego bloga

Autor:
Bardzo dawno mnie tu nie było... Ale ponieważ wczoraj stuknęła nam 12 rocznica od diagnozy, a chwilę wcześniej Lena skończyła 16 lat, to chyba dobry moment, żeby się tu wreszcie pokazać :). Szczególnie, że wciąż dostajemy powiadomienia o nowych komentarzach pod naszymi starymi postami. Wciąż gdzieś tam na szpitalnych oddziałach toczy się walka na śmierć i życie i kolejne rodziny przeżywają dramat. Wiele z wiadomosci które otrzymujemy mówi o tym jak wielkim wsparciem dla rodziców chorych dzieci jest (wciąż!) nasz blog. I jak bardzo nasza historia podnosi ich na duchu. A więc spieszę z krótką informacją co u nas :): Najpierw najważniejsze - Lena jest absolutnie zdrowa.  Wyrosła na super mądrą, niezależną w poglądach młodą osobę.  Jest w drugiej klasie liceum - niestety, jak teraz wszyscy, na online.  Dalej jeździ na nartach (choć tej zimy średnio to wyszło), aktualnie w planach na przyszłą zimę ma zostanie pomocnikiem instruktora. Jesteśmy z niej super dumni. Wrzaskun wciąż jest lekko wr
Prześlij komentarz
Czytaj więcej

Znowu lekka kołomyja

Autor:
Matyl jednak trochę gorączkuje. W nocy miała 38, rano ciut niżej, ale oczy błyszczące - dziwne. Postanowiliśmy skonsultować ją u lekarza, bo nie podoba nam się ta ciągnąca infekcja i nawracające gorączki. Chyba przeszliśmy z kategorii Życiowy Luzak do kategorii Panikujący Rodzic. Niestety. Jak bardzo jesteśmy Panikujący niech zobrazuje fakt, że odwiedziliśmy z Matylem dwóch lekarzy dzisiaj :) Tak na wszelki wypadek. Stres to nasz codzienny towarzysz i każdy fajny dzień "normalnej" życiowej nudy jest dniem wyczekiwania na cios. Słabo się żyje w takim świecie, ale cóż - ciągle czekamy, ze kiedyś nam przejdzie... :/. Ale ad meritum... Niby u Matyla nic się nie dzieje. Może to zęby? Gdzieś tam idzie piątka - podobno. Uszy w porządku, gardło lekko rozpulchnione... Mamy czekać i ewentualnie za dwa dni robić morfologię, gdyby sytuacja nie uległa zmianie. A Lena dziś także "zaliczyła" lekarza, ale planowo, w szpitalu. Przepłukaliśmy Broviac, pobraliśmy krew. Wyniki znowu św
9 komentarzy
Czytaj więcej

Jestem małym Jezusem!

Autor:
Oświadczyła mi dziś Matylda przytulając się. Cóż, jak widać pasja religijna naszej młodszej pociechy nie słabnie. Drżyjcie mury kościelne - nadchodzi Wrzaskun! Ale nie o tym chciałam dzisiaj... Jak wiecie od prawie 10 miesięcy, co wieczór (z małymi wyjątkami) siadamy przed kompem by pisać o Lence i naszej rodzinie. Część z Was jest z nami od początku, część dołączyła w trakcie, a niektórzy, zapewne, zatknęli się z nami po raz pierwszy przy okazji konkursu na Blog Roku. I to teraz dla Was, drodzy czytelnicy, jest ten post :) Po co piszemy ten blog? Zaczęło się od tego, że na początku nie dawaliśmy rady odbierać tych wszystkich telefonów i odpowiadać na pytania: - "Jak Lenka?" - "Co się dzieje?" Nie mieliśmy siły powtarzać wszystkim od początku, że Lenka jest chora, że ma białaczkę... I zaraz w kolejnym zdaniu, że rokowania sa dobre i wierzymy, że da radę... Nie dawaliśmy rady konfrontować się z czyimiś łzami, po drugiej stronie słuchawki. No i ta chęć pomocy, która p
2 komentarze
Czytaj więcej