O chorobie przystępnie

Ktoś mnie tu kiedyś poprosił, żebym napisała o białaczce i leczeniu, tak, by można to było zrozumieć.

Nie jest to łatwe, ale spróbuję. Tylko uwaga - będzie dla wytrwałych :)

A więc tak... Białaczka bierze się z niczego. Może trafić każdego i nie możemy temu zapobiec :(. Od pojawienia się choroby, do wystąpienia pierwszych objawów, mija zazwyczaj ok 2-3 tyg. W tym czasie dziecko zazwyczaj łapie infekcję za infekcją, jest osłabione, blade, często występuje ból stawów i siniaki.
Piszę to z doświadczenia mojego i innych rodziców na oddziale.
Lekarze często odwlekają zrobienie morfologii - "żeby niepotrzebnie nie kłuć dziecka". Cel szczytny, ale niestety w przypadku białaczki może doprowadzić od sytuacji takiej jak nasza - bezbronny organizm atakuje sepsa. Tymczasem w zwykłej morfologii z rozmazem (koszt ok. 20 zł) można już zobaczyć nieprawidłowości. A na pewno można wykluczyć białaczkę przy przy prawidłowych wynikach. Ale cóż...
Białaczki nie można wyleczyć inaczej niż chemią, nawet jeżeli wyłapie się ją w bardzo wczesnym stadium. Wzesne wykrycie może natomiast oszczędzić dziecku ciężkiego leczenia na starcie, jeżeli do białaczki dojdzie infekcja.
Nie ma jednak znaczenia czy chorobę zdiagnozujemy tydzień, czy nawet dwa wcześniej. I tak leczenie wygląda identycznie.
Piszę oczywiście o "naszej odmianie" - ostrej białaczce limfoblastycznej - typ Common (ALL).
Leczenie.
Istnieją tzw. protokoły leczenia. Czyli sprawdzone na dużych, reprezentatywnych grupach metody leczenia. Każdy z nich o razu na starcie określa szanse na wyjście z choroby. Po wstępnej "kwalifikacji", trwającej 33 dni, wpada się na określony tor leczenia i nim się "leci".
Odpada testowanie - czy lek działa, sprawdzanie ilości podawanych medykamentów. Po prostu wiadomo, że dany protokół prowadzi w takim a takim procencie do wyleczenia. U nas ten procent to 97% i 80% bez nawrotów - najwięcej ze wszystkich chorób nowotworowych, najwięcej ze wszystkich typów i podtypów białaczek.
Leczenie to głownie chemioterapia, której zadaniem jest "wytłuczenie" wszystkiego co szpik wyprodukuje. Również zdrowych form krwi - stąd te niskie wyniki badań, które powodują leukopenię (a za tym brak odporności), anemię, małopłytkowość...
W pierwszym bloku (33 dni) sterydy, L-Asparaginaza, Daunorubicyna i Winkrystyna. W drugim bloku, na którym właśnie jesteśmy - Merkaptopuryna (doustna) Endoksan + Cytosary w cyklu 4 dni lecznia, 3 dni w domu, powtórzone czterokrotnie. Nam zostały 2 cykle. Między tym, a kolejnym blokiem występuje 2-3 tygodniowa przerwa i wchodzimy w trzeci blok - Metotreksat, w cyklu 4 dni leczenia, 10 dni w domu, również powtórzone czterokrotnie. Po tym bloku również można liczyć na dość długa przerwę w leczeniu i wracamy na powtórki, któe zaczynają się od sterydów, następnie "idą" tzw. wlewki. Tu niestety moja wiedza jest mocno niepewna, chyba jest ich 6, przyjeżdza się na Oddział Dzienny, bierze leczenie i wraca do domu. Całość leczenia kończy cykl Cytosarów, taki na jakim jesteśmy - czyli cztery razy powtórzone tygodniowe cykle leczenia (w tym trzydniowa przerwa). Jako, że mieszkamy w Warszawie, ten etap również możemy "zaliczyć" na Oddziale Dziennym.
Potem zostaje nam półtora roku doustnej chemii.
Przez cały ten czas musimy unikac infekcji jak ognia i obserwować morfologię.
No i potem jeszcze wystarczy, że przez 5 lat nie będzie nawrotu i można uznać, ze Lenka jest zdrowa...
A więc jeszcze trochę przed nami...

Gdyby ktoś miał uwagi merytoryczne, bądź pytania do powyższego wywodu - to walcie. Postaram sie go dopracować tak, by był w miarę zrozumiały i zgodny z prawdą :)