Przejdź do głównej zawartości

Zrobiło się trochę nerwowo... :/

Obraz
Autor:
Niestety... :(
Matyl obudziła się dziś z gorączką 38 stopni :/I jak na razie - żadnych innych objawów.
Niby nie wygląda to poważnie, ale wiadomo- Lena :(
A przeciez nie damy rady ich od siebie odseparować....

Lena jak na razie czuje się dobrze. Bez gorączki, zadnych katarów czy kaszlów. Apetyt równiez dopisuje. Chciaąłbym jutro napisać to samo..

Matyl tez tryska humorem, choć apetyt pozostawia trochę do zzyczenia, ale nie wymagajmy zbyt wiele ;)
A więc zbijamy gorączkę i zaklinamy rzeczywistośc, zeby nam się nic grubszego z tego nie wykluło. Lasery mocy w kierunku Matyldy poprosimy :)

Ale mimo tych nie sprzyjających okoliczności udało nam się z Hanyśkiem ciutkę zrelaksować. Mieliśmy przed południem dłuższą chwilę pięknego słońca. Dziewczyny bawiły się na placu zabaw, a my grzaliśmy się na wielkiej huśtawce. Niewiele takich chwil mieliśmy tego lata, a cenne one sa bardzo....
Może jeszcze przez trochę się uda?

Komentarze

  1. pinezka14 września 2009 00:20

    Wysylam duzo mocy dla Matyldy!!!.Mam nadzieje ,ze wszystko dobrze sie skonczy:)Jestem pewna,ze jutro beda same dobre wiesci:)Pozdrawiam cieplutko.Buziak dla Lenki:)

    OdpowiedzUsuń
  2. libra14 września 2009 11:52

    o kurczę:/ całe miliony pozytywnych fluidów przesyłam do Was!!!!!!!!!

    OdpowiedzUsuń
  3. madzia14 września 2009 13:41

    Sciskam kciuki za Matyla i za Lene!!! Cale tony mocy wsparte zaatlantyckim wiatrem wysyłam!!! Sciskam Was mocno, niech sie uda! Madzia

    OdpowiedzUsuń

Prześlij komentarz

Popularne posty z tego bloga

Autor:
Bardzo dawno mnie tu nie było... Ale ponieważ wczoraj stuknęła nam 12 rocznica od diagnozy, a chwilę wcześniej Lena skończyła 16 lat, to chyba dobry moment, żeby się tu wreszcie pokazać :). Szczególnie, że wciąż dostajemy powiadomienia o nowych komentarzach pod naszymi starymi postami. Wciąż gdzieś tam na szpitalnych oddziałach toczy się walka na śmierć i życie i kolejne rodziny przeżywają dramat. Wiele z wiadomosci które otrzymujemy mówi o tym jak wielkim wsparciem dla rodziców chorych dzieci jest (wciąż!) nasz blog. I jak bardzo nasza historia podnosi ich na duchu. A więc spieszę z krótką informacją co u nas :): Najpierw najważniejsze - Lena jest absolutnie zdrowa.  Wyrosła na super mądrą, niezależną w poglądach młodą osobę.  Jest w drugiej klasie liceum - niestety, jak teraz wszyscy, na online.  Dalej jeździ na nartach (choć tej zimy średnio to wyszło), aktualnie w planach na przyszłą zimę ma zostanie pomocnikiem instruktora. Jesteśmy z niej super dumni. Wrzaskun wciąż jest lekko wr
Prześlij komentarz
Czytaj więcej

Znowu lekka kołomyja

Autor:
Matyl jednak trochę gorączkuje. W nocy miała 38, rano ciut niżej, ale oczy błyszczące - dziwne. Postanowiliśmy skonsultować ją u lekarza, bo nie podoba nam się ta ciągnąca infekcja i nawracające gorączki. Chyba przeszliśmy z kategorii Życiowy Luzak do kategorii Panikujący Rodzic. Niestety. Jak bardzo jesteśmy Panikujący niech zobrazuje fakt, że odwiedziliśmy z Matylem dwóch lekarzy dzisiaj :) Tak na wszelki wypadek. Stres to nasz codzienny towarzysz i każdy fajny dzień "normalnej" życiowej nudy jest dniem wyczekiwania na cios. Słabo się żyje w takim świecie, ale cóż - ciągle czekamy, ze kiedyś nam przejdzie... :/. Ale ad meritum... Niby u Matyla nic się nie dzieje. Może to zęby? Gdzieś tam idzie piątka - podobno. Uszy w porządku, gardło lekko rozpulchnione... Mamy czekać i ewentualnie za dwa dni robić morfologię, gdyby sytuacja nie uległa zmianie. A Lena dziś także "zaliczyła" lekarza, ale planowo, w szpitalu. Przepłukaliśmy Broviac, pobraliśmy krew. Wyniki znowu św
9 komentarzy
Czytaj więcej

Jestem małym Jezusem!

Autor:
Oświadczyła mi dziś Matylda przytulając się. Cóż, jak widać pasja religijna naszej młodszej pociechy nie słabnie. Drżyjcie mury kościelne - nadchodzi Wrzaskun! Ale nie o tym chciałam dzisiaj... Jak wiecie od prawie 10 miesięcy, co wieczór (z małymi wyjątkami) siadamy przed kompem by pisać o Lence i naszej rodzinie. Część z Was jest z nami od początku, część dołączyła w trakcie, a niektórzy, zapewne, zatknęli się z nami po raz pierwszy przy okazji konkursu na Blog Roku. I to teraz dla Was, drodzy czytelnicy, jest ten post :) Po co piszemy ten blog? Zaczęło się od tego, że na początku nie dawaliśmy rady odbierać tych wszystkich telefonów i odpowiadać na pytania: - "Jak Lenka?" - "Co się dzieje?" Nie mieliśmy siły powtarzać wszystkim od początku, że Lenka jest chora, że ma białaczkę... I zaraz w kolejnym zdaniu, że rokowania sa dobre i wierzymy, że da radę... Nie dawaliśmy rady konfrontować się z czyimiś łzami, po drugiej stronie słuchawki. No i ta chęć pomocy, która p
2 komentarze
Czytaj więcej