Przejdź do głównej zawartości

Ośmiolatka :)

Dwa tygodnie temu Lena skończyła 8 lat.

Od paru dni próbuję ją namówić by sama coś napisała na blogu - może mi się uda?

W końcu jest już uczennicą drugiej klasy, pięknie pisze piórem i równie pięknie w Word Pad'zie.

Lena powiedziała, że nie wie co napisać, ale pomyśli... :)

Tymczasem piszę ja.

U nas dobrze i ciągle do przodu. Lena rośnie jak na drożdżach - od zeszłego roku 9 cm! Dalej jest jedną wielką kulą energii i dziecięcej radości. Uwielbia ruch i sport. Dołączyła w tym roku do klubu narciarskiego i startowała w pierwszych zawodach na tyczkach. Dalej dzielnie uczestniczy w Pałacu w zajęciach sekcji pływackiej, szaleje na WFie w dwa ognie i zbijaka... Generalnie dla rodzica sama radość...

Minęła nam kolejna, już 4 rocznica zachorowania. A że termin ten traumatyczny zbiegł się akurat z kilkudniową, nasilającą biegunką u Leny i gdy nagle w misce klozetowej pojawiła się krew - od razu uruchomiły mi się wspomnienia. Ledwo powstrzymałam się od gnania natychmiast do szpitala...
Czy kiedyś to minie? Mam nadzieję. Oby.
Biegunka minęła :)

Namawiam Lenę dalej i mam nadzieję, że następny post będzie jej autorstwa

Komentarze

  1. To dobrze, że wszystko Wam się tak wspaniale układa :) Lenka to prawdziwy skarb, wspaniała dziewczynka. Życzę wszystkiego dobrego i czekam na post Leny ;)
    Natalia

    OdpowiedzUsuń
  2. No to wspaniale, że u Was wszystko w porządku!!! Zaglądam tu od czasu do czasu, a tu proszę taka niespodzianka i takie dobre wiadomości od Was.
    Lenka ja też czekam na Twój post:)
    Pozdrawiam Sonia

    OdpowiedzUsuń
  3. Fajnie znowu cos przeczytac o Was:)Lenko spoznione STO LATEK!Zniecierpliwoscia czekamy na autorski wpis:)i serdecznie pozdrawiam cala rodzinke:)

    OdpowiedzUsuń
  4. Kochana Leno,
    bardzo cieszymy sie Twoim zdrowiem!
    Dajesz sile innym dzieciom np. Mackowi (prawie 10 lat).
    Maciek podobnie jak Ty to wulkan energii.
    Po zakonczeniu terapii wspial sie na Etne, prawdziwy wulkan na Sycylii, bo takie bylo jego marzenie!
    Spelniaj swoje wszystkie marzenia i czasem o nich napisz:-)
    Powodzenia!!!

    OdpowiedzUsuń
  5. Cudownie slyszec ze u Was wszystko dobrze! Byliscie (i wciaz jestescie) dla nas wsparciem przez całe leczenie naszej 4-letniej córeczki Izuni (białaczka limfoblastyczna, diagnoza w marcu 2012).
    Teraz jestesmy na podtrzymaniu remisji ale czytajac co u Was słychac wiem ze u nas tez będzie dobrze!

    Pozdrawiamy goraco!

    OdpowiedzUsuń
  6. Pewnie już tu nie zaglądacie, ale mam nadzieję, że napiszecie kiedyś, co u Was :)

    OdpowiedzUsuń

Prześlij komentarz

Popularne posty z tego bloga

Bardzo dawno mnie tu nie było... Ale ponieważ wczoraj stuknęła nam 12 rocznica od diagnozy, a chwilę wcześniej Lena skończyła 16 lat, to chyba dobry moment, żeby się tu wreszcie pokazać :). Szczególnie, że wciąż dostajemy powiadomienia o nowych komentarzach pod naszymi starymi postami. Wciąż gdzieś tam na szpitalnych oddziałach toczy się walka na śmierć i życie i kolejne rodziny przeżywają dramat. Wiele z wiadomosci które otrzymujemy mówi o tym jak wielkim wsparciem dla rodziców chorych dzieci jest (wciąż!) nasz blog. I jak bardzo nasza historia podnosi ich na duchu. A więc spieszę z krótką informacją co u nas :): Najpierw najważniejsze - Lena jest absolutnie zdrowa.  Wyrosła na super mądrą, niezależną w poglądach młodą osobę.  Jest w drugiej klasie liceum - niestety, jak teraz wszyscy, na online.  Dalej jeździ na nartach (choć tej zimy średnio to wyszło), aktualnie w planach na przyszłą zimę ma zostanie pomocnikiem instruktora. Jesteśmy z niej super dumni. Wrzaskun wciąż jest lekko wr

Znowu lekka kołomyja

Matyl jednak trochę gorączkuje. W nocy miała 38, rano ciut niżej, ale oczy błyszczące - dziwne. Postanowiliśmy skonsultować ją u lekarza, bo nie podoba nam się ta ciągnąca infekcja i nawracające gorączki. Chyba przeszliśmy z kategorii Życiowy Luzak do kategorii Panikujący Rodzic. Niestety. Jak bardzo jesteśmy Panikujący niech zobrazuje fakt, że odwiedziliśmy z Matylem dwóch lekarzy dzisiaj :) Tak na wszelki wypadek. Stres to nasz codzienny towarzysz i każdy fajny dzień "normalnej" życiowej nudy jest dniem wyczekiwania na cios. Słabo się żyje w takim świecie, ale cóż - ciągle czekamy, ze kiedyś nam przejdzie... :/. Ale ad meritum... Niby u Matyla nic się nie dzieje. Może to zęby? Gdzieś tam idzie piątka - podobno. Uszy w porządku, gardło lekko rozpulchnione... Mamy czekać i ewentualnie za dwa dni robić morfologię, gdyby sytuacja nie uległa zmianie. A Lena dziś także "zaliczyła" lekarza, ale planowo, w szpitalu. Przepłukaliśmy Broviac, pobraliśmy krew. Wyniki znowu św

Jestem małym Jezusem!

Oświadczyła mi dziś Matylda przytulając się. Cóż, jak widać pasja religijna naszej młodszej pociechy nie słabnie. Drżyjcie mury kościelne - nadchodzi Wrzaskun! Ale nie o tym chciałam dzisiaj... Jak wiecie od prawie 10 miesięcy, co wieczór (z małymi wyjątkami) siadamy przed kompem by pisać o Lence i naszej rodzinie. Część z Was jest z nami od początku, część dołączyła w trakcie, a niektórzy, zapewne, zatknęli się z nami po raz pierwszy przy okazji konkursu na Blog Roku. I to teraz dla Was, drodzy czytelnicy, jest ten post :) Po co piszemy ten blog? Zaczęło się od tego, że na początku nie dawaliśmy rady odbierać tych wszystkich telefonów i odpowiadać na pytania: - "Jak Lenka?" - "Co się dzieje?" Nie mieliśmy siły powtarzać wszystkim od początku, że Lenka jest chora, że ma białaczkę... I zaraz w kolejnym zdaniu, że rokowania sa dobre i wierzymy, że da radę... Nie dawaliśmy rady konfrontować się z czyimiś łzami, po drugiej stronie słuchawki. No i ta chęć pomocy, która p