Przejdź do głównej zawartości

Udało się!

Obraz
Autor:
Był prawie idealnie. Prawie, bo Wigilia była w dwóch odcinkach, w dwóch częściach Warszawy, przez to, że do ostatniej chwili nie było wiadomo, która część rodziny okaże się zdrowa (minimalizacja zagrożenia, ju noł), ale udało nam się! Mimo, że w odcinkach (i w związku z tym w podwójnej dawce jedzeniowej) zobaczylismy się z obiema częsciami rodziny. Dziewczyny wreszcie po bardzo długim czasie, spotkały się i z Mają i z Wicusiem i z Celinką (wszystko cioteczne rodzeństwo), czyli najważniejszymi uczestnikami świata naszych córek. Ale było śmiechu i zabawy. Szaleństw i ganianiny. Pisków, śpiewów i wygłupów.
Siostry dzielnie uczestniczyły w kolacji Wigilijnej zaczynając ją tradycyjnie zupą pomidorową ;). Lena później popchnęła śledziem, a Matyl rybą po grecku i połową pieroga z kapustą, która ku jej rozczarowaniu okazała się nie być mięskiem. Zupą grzybową wzgardziły, karpiem również.
Mikołaj w tym roku okazał się mimo kryzysu wyjątkowo hojny i dziś cały poranek i popołudnie bawiliśmy się wszystkimi nowymi zabawkami po kolei.
Matyl dostała dwa SWOJE (wreszcie!) kucyki, które dołączyły do licznej familii. Lena wkroczyła w świat Lego i dziś przez dwie godziny składałyśmy stajnię. Do tego dużo gier, układanek, Barbie Muszkieterka, kolejny film z serii "Było sobie...". Ufff...
Dziękujemy Wam, Kochana Rodzino, za gościnę raz jeszcze!

Na koniec kilka zdjęć z Wigilii. Jakości marnej, ale trudno w tym świetle złapać tak szybko ruszające sie punkty ;). A nasz flesz jest niestety zabójczy :(












**************************

Podobno program z nami poleciał kilka minut wcześniej, więc go przegapiliśmy :/. Ale mamy i tak dostać swoją kopię z TVNu, więc chyba nic straconego...

Komentarze

  1. Anonimowy25 grudnia 2009 17:53

    Ania, wasz program poleciał o 17, nie o 17.15! no ale i tak czekałam sobie wcześniej kukając na tvn, więc obejrzałam :) fajnie wyszło! tak jak powiedziałaś- wiara czyni cuda, a negatywne myśli są be! :)
    Małgo

    OdpowiedzUsuń
  2. Anonimowy25 grudnia 2009 19:26

    Ogladalem Wasza wzruszajaca coreczke wczoraj w dalekiej od Was Oklahomie, USA. Bylem zaskoczony Waszym cieplem rodzinnymi determinacja. Jestescie wspaniala rodzina ,ktora jest godna do nasladowania. Mala Lenka jest przesliczna i mam nadzieje ,ze wszystko ulozy sie dobrze bo inaczej nie moze byc. Widac w niej olbrzymi zapal i ciekawosc swiata. Bedziemy modlic sie za szybki powrot do zdrowia po drugiej stronie Oceanu za szybkie dojscie do zdrowia Lenki.
    Pozdrawiam goraco, Wojtek Blasiak

    OdpowiedzUsuń
  3. Anonimowy26 grudnia 2009 01:02

    Aniu, my tez przegapilismy Wasz program ok.17tej ale o 1:20 w nocy byla powtorka!! :))

    Zyczymy duzo zdrowia!! Pozdrawiamy - Sasiedzi z gory :)

    OdpowiedzUsuń
  4. Unknown26 grudnia 2009 03:00

    a my przegapiliśmy. mam nadzieję, że wrzucą na stronę tvn24!
    wesołego prawie po świętach dla całęj rodzinki.
    buziaki
    Mama Misia

    OdpowiedzUsuń
  5. Anonimowy26 grudnia 2009 11:48

    Ania, Andy ciesze się że tak fajnie spedziliście święta. Widziałam reportaż. Wasze dziewczynki sliczne, ale zaskoczona byłam, że już takie duże. Reportaż w oddźwieku pozytywny, bo pieknie powiedziałaś aniu, ze trzeba wierzyć. Trzymamy za Was kciuki i zyczymy Wam normalnego życia, spokoju i radosci. P.S Moja rodzina usmiechala sie bardzo jak czytalam fragmenty o koledowaniu przed swiatecznym i smrodzie cynamonowym....wiec przy okazji gratuluje stylu. Kasia Rychlewska

    OdpowiedzUsuń
  6. Anonimowy26 grudnia 2009 15:10

    My widzielismy Was w TVN24 o 21.00 była powtórka programu. Pozdrawiam Karolina

    OdpowiedzUsuń
  7. pinezka26 grudnia 2009 16:46

    Bylo super!!!

    OdpowiedzUsuń

Prześlij komentarz

Popularne posty z tego bloga

Autor:
Bardzo dawno mnie tu nie było... Ale ponieważ wczoraj stuknęła nam 12 rocznica od diagnozy, a chwilę wcześniej Lena skończyła 16 lat, to chyba dobry moment, żeby się tu wreszcie pokazać :). Szczególnie, że wciąż dostajemy powiadomienia o nowych komentarzach pod naszymi starymi postami. Wciąż gdzieś tam na szpitalnych oddziałach toczy się walka na śmierć i życie i kolejne rodziny przeżywają dramat. Wiele z wiadomosci które otrzymujemy mówi o tym jak wielkim wsparciem dla rodziców chorych dzieci jest (wciąż!) nasz blog. I jak bardzo nasza historia podnosi ich na duchu. A więc spieszę z krótką informacją co u nas :): Najpierw najważniejsze - Lena jest absolutnie zdrowa.  Wyrosła na super mądrą, niezależną w poglądach młodą osobę.  Jest w drugiej klasie liceum - niestety, jak teraz wszyscy, na online.  Dalej jeździ na nartach (choć tej zimy średnio to wyszło), aktualnie w planach na przyszłą zimę ma zostanie pomocnikiem instruktora. Jesteśmy z niej super dumni. Wrzaskun wciąż jest lekko wr
Prześlij komentarz
Czytaj więcej

Znowu lekka kołomyja

Autor:
Matyl jednak trochę gorączkuje. W nocy miała 38, rano ciut niżej, ale oczy błyszczące - dziwne. Postanowiliśmy skonsultować ją u lekarza, bo nie podoba nam się ta ciągnąca infekcja i nawracające gorączki. Chyba przeszliśmy z kategorii Życiowy Luzak do kategorii Panikujący Rodzic. Niestety. Jak bardzo jesteśmy Panikujący niech zobrazuje fakt, że odwiedziliśmy z Matylem dwóch lekarzy dzisiaj :) Tak na wszelki wypadek. Stres to nasz codzienny towarzysz i każdy fajny dzień "normalnej" życiowej nudy jest dniem wyczekiwania na cios. Słabo się żyje w takim świecie, ale cóż - ciągle czekamy, ze kiedyś nam przejdzie... :/. Ale ad meritum... Niby u Matyla nic się nie dzieje. Może to zęby? Gdzieś tam idzie piątka - podobno. Uszy w porządku, gardło lekko rozpulchnione... Mamy czekać i ewentualnie za dwa dni robić morfologię, gdyby sytuacja nie uległa zmianie. A Lena dziś także "zaliczyła" lekarza, ale planowo, w szpitalu. Przepłukaliśmy Broviac, pobraliśmy krew. Wyniki znowu św
9 komentarzy
Czytaj więcej

Jestem małym Jezusem!

Autor:
Oświadczyła mi dziś Matylda przytulając się. Cóż, jak widać pasja religijna naszej młodszej pociechy nie słabnie. Drżyjcie mury kościelne - nadchodzi Wrzaskun! Ale nie o tym chciałam dzisiaj... Jak wiecie od prawie 10 miesięcy, co wieczór (z małymi wyjątkami) siadamy przed kompem by pisać o Lence i naszej rodzinie. Część z Was jest z nami od początku, część dołączyła w trakcie, a niektórzy, zapewne, zatknęli się z nami po raz pierwszy przy okazji konkursu na Blog Roku. I to teraz dla Was, drodzy czytelnicy, jest ten post :) Po co piszemy ten blog? Zaczęło się od tego, że na początku nie dawaliśmy rady odbierać tych wszystkich telefonów i odpowiadać na pytania: - "Jak Lenka?" - "Co się dzieje?" Nie mieliśmy siły powtarzać wszystkim od początku, że Lenka jest chora, że ma białaczkę... I zaraz w kolejnym zdaniu, że rokowania sa dobre i wierzymy, że da radę... Nie dawaliśmy rady konfrontować się z czyimiś łzami, po drugiej stronie słuchawki. No i ta chęć pomocy, która p
2 komentarze
Czytaj więcej