Przejdź do głównej zawartości

Domowy zestaw do badania morfologii krwi

Niektórzy marzą o Bentleyu, inni o Audi RS6, są tacy co śnią o Orgazmotronie, inni znowu marzą o kieszonkowej wytwórni endorfin …. my marzymy o domowym zestawie do badania morfologii krwi. Wiecie, takie podręczne urządzenie, mieszczące się na pawlaczu (chociaż go nie mamy), które pozwalałoby nam w każdej chwili pobrać Lenie krew i po 15 minutach (no dobrze, nie bądźmy zbyt wymagający, może być po 1 godzinie) dowiedzieć się jak tam się mają jej leuko/neutro/limfo/erytro i inne cyty. Moglibyśmy w dowolnym momencie stwierdzić jakie są możliwości obronne jej organizmu, czy śmiertelnym zagrożeniem jest zaledwie lekki katar czy dopiero inwazja tasmańskiego syfilisu, czy lekkie uderzenie w głowę może spowodować niegroźnego siniaka czy śmiertelnie groźny doczaszkowy krwotok wewnętrzny. Takie oto marzenia mają rodzice dzieci w trakcie chemioterapii.

Piszę o tym nie bez kozery, bo nie dość że wokół wszechogarniająca (medialna?) wieprzowa grypa, to jeszcze dziś przeżyliśmy chwilę grozy- TAK DRODZY CZYTELNICY, WASZĄ ULUBIONĄ CHWILĘ GROZY, po której oglądalność bloga wzrasta o 100% :) (żartuję, przecież mam świadomość, że stanowicie elitarny segment uczestników blogosfery, poszukujących tutaj wzruszeń i okazji do wspierania nas w trudnych chwilach naszego życia a nie komercyjnej, krwawej jatki:) – ale owszem chwila grozy była kiedy Lena po przeturlaniu się przez łóżko spadła na podłogę uderzając głową o szafkę nocną (albo o podłogę, do końca nie widzieliśmy). Jak grom przez niebo przemknęła nam od razu wspólnie jedna myśl „Cholera ile ona może mieć płytek?? Czy to może spowodować krwotok wewnętrzny?? Jakie są objawy takiego krwotoku wewnętrznego?” Oglądaliśmy ją ze wszystkich stron, przykładaliśmy coś zimnego, nastąpiła natychmiastowa konsultacja z babcią doktorem…. wygląda na to, że nic wielkiego się nie stało, ale adrenalina zmieszana z gęsią skórką zrobiła swoje spustoszenie w naszym układzie nerwowym. Takie to są skutki zbyt pochopnego mentalnego nastawienia się (mającego jakże fałszywe i miałkie podstawy), że skoro nasze dziecko jest wulkanem energii w stanie erupcji, to chyba w jej organizmie dzieją się same dobre rzeczy i niech sobie tak dalej bez opamiętania bryka. A to nieprawda, tak brykać to sobie może Tygrysek.

A wracając do naszego wymarzonego domowego sprzętu, to jestem ciekaw czy w ogóle coś takiego istnieje (choćby nawet nie w takiej kieszonkowej formie jak to na początku posta opisałem) i czy to w ogóle jest możliwe bez zaawansowanego zaplecza laboratoryjnego??? Istnienie czegoś takiego niosłoby ze sobą niestety też pewne ryzyka – np. potrzebę przetaczania co tydzień dziecku krwi, bo mając pod ręką taki podręczny kombajn morfologiczny, na pewno nie bylibyśmy w stanie się pohamować prze pobieraniem krwi do badania codziennie. Biedne dziecko co każdego trzeciego dnia po przetoczeniu już wyglądałoby jak ofiara wampira, a do kolejnejgo przetoczenia doczłapywałoby się ostatkami sił. Ale to tak jak z posiadaniem w domu wagi – trudno się pohamować żeby codziennie nie sprawdzić czy wciąż jesteśmy w doskonałej formie (a może się mylę? Nie wiem, bo nasza nie działa od lat, a lekko wyszczuplające lustro w naszej garderobie wywiązuje się ze swoich obowiązków kreowania euforycznej rzeczywistości doskonale:)

Dzisiaj kurier dostarczył kolejna partię 12-tu książeczek do wyklejania z serii „Zaczarowane stroje” – po trzy z każdego tytułu – kompletna szajba – Lena wykleja to w kółko i wciąż ma fun. Ciekawe jak długo tak pociągnie. Od 3 dni pytała kiedy przyjadą. Mamy ją dzięki temu na kilkanaście chwil dziennie więcej z głowy (wredni rodzice, nie ma co).

No i tak się kręcą nasze dni w rytmie obracającej się planety, która z kolei obraca się wokół czegoś jeszcze większego, chociaż przecież i tak wiadomo, że planeta Ziemia to jedna wielka organiczna matryca komputera, zaprojektowana przez hiper-inteligentne istotyższego rzędu, które w naszym układzie postrzegania wymiarów i przestrzeni są widziane jako myszy. A one sobie biegają w tych naszych akwariach/terrariach na tych swoich kołowrotkach i nabiją się z nas, chichocząc jacy to ci Ziemianie dziwni…. Dla zainteresowanych pogłębieniem wiedzy na temat tej ciekawej teorii kosmologicznej, polecam, składającą się z pięciu części, Trylogię „Autostopem przez Galaktykę” – coś absolutnie absurdalnie-pysznego.

No, to po tej krótkiej przerwie krypto-reklamowej, kończę na dzisiaj. Jutro ok. 7:30 rano meldujemy się z Lena w szpitalu. Nasza morfologiczna ciekawość zostanie zaspokojona i zobaczymy czy zaczniemy kolejną (ale również OSTATNIĄ) serię leczenia – LET THE END BEGIN!! Trzymajcie kciuki!

Komentarze

  1. Kciuki trzymam!
    a co do zestawu, chyba właśnie problemem bylby brak pohamowania ze strony badających. ja kupiłam wagę jak wróciłam do domu z synkiem wczesniaczkiem i ważyłam go obsesyjnie (wprawdzie bez strat płynów ustrojowych) i zamartwiałam się że przez 5 minut nic nie przytył i że na pewno coś jest nie tak.
    a w ogóle to BĘDZIE DOBRZE i tak dalej mantrę powtarzamy i moce do Leny!

    OdpowiedzUsuń
  2. moja szanowna mamusia kiedy byłam w wieku lenki CODZIENNIE pobierała mi krew poprzez nakłucie palca i wlew tejże do słomki grubości zapałki. co z krwią się dalej działo - nie wiem. Ale żyję, przetoczeń nie było. więc może jest domową metodą..? SyL

    OdpowiedzUsuń

Prześlij komentarz

Popularne posty z tego bloga

Bardzo dawno mnie tu nie było... Ale ponieważ wczoraj stuknęła nam 12 rocznica od diagnozy, a chwilę wcześniej Lena skończyła 16 lat, to chyba dobry moment, żeby się tu wreszcie pokazać :). Szczególnie, że wciąż dostajemy powiadomienia o nowych komentarzach pod naszymi starymi postami. Wciąż gdzieś tam na szpitalnych oddziałach toczy się walka na śmierć i życie i kolejne rodziny przeżywają dramat. Wiele z wiadomosci które otrzymujemy mówi o tym jak wielkim wsparciem dla rodziców chorych dzieci jest (wciąż!) nasz blog. I jak bardzo nasza historia podnosi ich na duchu. A więc spieszę z krótką informacją co u nas :): Najpierw najważniejsze - Lena jest absolutnie zdrowa.  Wyrosła na super mądrą, niezależną w poglądach młodą osobę.  Jest w drugiej klasie liceum - niestety, jak teraz wszyscy, na online.  Dalej jeździ na nartach (choć tej zimy średnio to wyszło), aktualnie w planach na przyszłą zimę ma zostanie pomocnikiem instruktora. Jesteśmy z niej super dumni. Wrzaskun wciąż jest lekko wr

Znowu lekka kołomyja

Matyl jednak trochę gorączkuje. W nocy miała 38, rano ciut niżej, ale oczy błyszczące - dziwne. Postanowiliśmy skonsultować ją u lekarza, bo nie podoba nam się ta ciągnąca infekcja i nawracające gorączki. Chyba przeszliśmy z kategorii Życiowy Luzak do kategorii Panikujący Rodzic. Niestety. Jak bardzo jesteśmy Panikujący niech zobrazuje fakt, że odwiedziliśmy z Matylem dwóch lekarzy dzisiaj :) Tak na wszelki wypadek. Stres to nasz codzienny towarzysz i każdy fajny dzień "normalnej" życiowej nudy jest dniem wyczekiwania na cios. Słabo się żyje w takim świecie, ale cóż - ciągle czekamy, ze kiedyś nam przejdzie... :/. Ale ad meritum... Niby u Matyla nic się nie dzieje. Może to zęby? Gdzieś tam idzie piątka - podobno. Uszy w porządku, gardło lekko rozpulchnione... Mamy czekać i ewentualnie za dwa dni robić morfologię, gdyby sytuacja nie uległa zmianie. A Lena dziś także "zaliczyła" lekarza, ale planowo, w szpitalu. Przepłukaliśmy Broviac, pobraliśmy krew. Wyniki znowu św

Jestem małym Jezusem!

Oświadczyła mi dziś Matylda przytulając się. Cóż, jak widać pasja religijna naszej młodszej pociechy nie słabnie. Drżyjcie mury kościelne - nadchodzi Wrzaskun! Ale nie o tym chciałam dzisiaj... Jak wiecie od prawie 10 miesięcy, co wieczór (z małymi wyjątkami) siadamy przed kompem by pisać o Lence i naszej rodzinie. Część z Was jest z nami od początku, część dołączyła w trakcie, a niektórzy, zapewne, zatknęli się z nami po raz pierwszy przy okazji konkursu na Blog Roku. I to teraz dla Was, drodzy czytelnicy, jest ten post :) Po co piszemy ten blog? Zaczęło się od tego, że na początku nie dawaliśmy rady odbierać tych wszystkich telefonów i odpowiadać na pytania: - "Jak Lenka?" - "Co się dzieje?" Nie mieliśmy siły powtarzać wszystkim od początku, że Lenka jest chora, że ma białaczkę... I zaraz w kolejnym zdaniu, że rokowania sa dobre i wierzymy, że da radę... Nie dawaliśmy rady konfrontować się z czyimiś łzami, po drugiej stronie słuchawki. No i ta chęć pomocy, która p