Jesteśmy zmęczeni...
Wszyscy... I bardzo...
Dziś nawet Lena lekko pękła. Zrobiła kilka afer o nic, popłakała się, powiedziała, że mnie nie lubi...
Czuję, że ma dosyć, zresztą jak my wszyscy.
Powoli stajemy się rekordzistami oddziału jeżeli chodzi o długość pobytu, oczywiście nie licząc tych naprawdę poważnie chorych :/.
Podejrzewamy, że nasz Pan Doktor wolałby skończyć Cytosary i dopiero założyć Broviac'a.
Sama już nie wiem co to oznacza, boję się, że przekiblujemy tu naszą "przerwę regeneracyjną"...
Wkurza mnie jak nie wiem manewrowanie po tym naszym ciasnym pokoiku z dzieckiem uwiązanym do pompy, męczy wymyślanie Lence coraz to nowych zabaw, do których obie nie mamy serca, gnuśnienie w tym szpitalnym zaduchu :(
Generalnie słaby dzień mam :(
Ale dzisiejsze wyniki są dobre - wg Pana Doktora.
Jutro powtórka, obserwujemy tendencję...
Amen, idę spać.
PS. Jeszcze kilka fotek
Nasz pokój - nasze łóżeczko po lewej od okna pod ścianą
Dzisiejsze zajęcia plastyczne z Panią Kredką - jedna z nielicznych rozrywek dla maluchów
Wszyscy... I bardzo...
Dziś nawet Lena lekko pękła. Zrobiła kilka afer o nic, popłakała się, powiedziała, że mnie nie lubi...
Czuję, że ma dosyć, zresztą jak my wszyscy.
Powoli stajemy się rekordzistami oddziału jeżeli chodzi o długość pobytu, oczywiście nie licząc tych naprawdę poważnie chorych :/.
Podejrzewamy, że nasz Pan Doktor wolałby skończyć Cytosary i dopiero założyć Broviac'a.
Sama już nie wiem co to oznacza, boję się, że przekiblujemy tu naszą "przerwę regeneracyjną"...
Wkurza mnie jak nie wiem manewrowanie po tym naszym ciasnym pokoiku z dzieckiem uwiązanym do pompy, męczy wymyślanie Lence coraz to nowych zabaw, do których obie nie mamy serca, gnuśnienie w tym szpitalnym zaduchu :(
Generalnie słaby dzień mam :(
Ale dzisiejsze wyniki są dobre - wg Pana Doktora.
Jutro powtórka, obserwujemy tendencję...
Amen, idę spać.
PS. Jeszcze kilka fotek
Nasz pokój - nasze łóżeczko po lewej od okna pod ścianą
Dzisiejsze zajęcia plastyczne z Panią Kredką - jedna z nielicznych rozrywek dla maluchów
Ania, musicie być naprawdę UMORDOWANI. niezależnie od tego czy jesteście rekordzistami i czy to poważne czy nie, tkwicie w bardzo złych warunkach, zwodzeni z tygodnia na tydzień browiakiem. My wprawdzie nie doświadczamy tych wszystkich niewygód i zawodów, ale bardzo bardzo współprzeżywamy z Wami wszystkie wzloty i upadki. I tak jak Wy bardzo chcemy, żebyście wyszli, wtedy, gdy będzie to bezpieczne dla Leny. Jak najszybciej się da. Wielkie całusy dla wszystkich was - DZIELNI LUDZIE.
OdpowiedzUsuńkochani! to sie niebawem skonczy! i tak jestescie wszyscy wspaniali, megadzielni, energetyczni i podziwiani przez nas wszystkich!!!!
OdpowiedzUsuńLenka pieknie wraca do zdrowia i jest baaaardzo dzielna, madra mala dziewczynka. Dzisiaj gorszy dzien, jutro bedzie lepszy:))))snijcie dobre sny...paulina&co
ps.a moze mozna tam przyjsc na oddzial poczytac dzieciom bajki? kto sie zajmuje organizacja takich "atrakcji"?
Grunt to myśleć pozytywnie.Codziennie śledzę tego bloga i dzięki wam odnajduje sens życia.Macie wielkie serca i jesteście bardzo dzielni a zwłaszcza mała Lenka.
OdpowiedzUsuńPozdrawim cieplutko
Trzymam mocno kciuki!
Patrycja
Paulina, można :)
OdpowiedzUsuńDzieci zresztą bardzo to lubią.
Najlepiej przez Fundację Spełnionych Marzeń
http://www.spelnionemarzenia.waw.pl/
Fajnie by było :)
Dzięki za propozycję
Mam na imie Linda. Pisze w imieniu Fundacji Duval. Prosze sie do mnie odezwac na email fundacja@duval.waw.pl
OdpowiedzUsuńChetnie pomoge Wam i innym Dzieciom z oddzialu. Zorganizujemy atrakcje, pomoc, teatrzyk, co tylko bedzie trzeba i mozna w tych warunkach zrobic. Mamy fundusze i moce przerobowe. Prosze o kontakt i pozdrawiam serdecznie, linda.
każdy ma czasem gorszy dzień, może ktoś by Cię zmienił przy Małej? może jakaś ciocia? babcia? chwila oddechu poza szpitalem czyni cuda, nawet jak trwa dwie godzinki. ładna pogoda się robi (przynajmniej u nas), może porozmawiaj z lekarzem o jakimś którtkim spacerze wokół szpitala?
OdpowiedzUsuńLenka ma pewnie humory od sterydów, trzeba zacisnąć zęby. nasz Miś robił awantury na caaaały szpital, a potem wszystko samo wróciło do normy.
dasz radę, wszyscy dacie radę,
trzymamy kciuki
Mama Misia
p.s. powiem Ci, że nawet w najlepszych warunkach można niemal oszaleć. my byliśmy w nowym szpitalu przy gdańskiej AM, a i tak nam odbijało;)
Aniu w Tobie jest MEGA siła! Nie mówiąc już o Lenie! Trzymaj się! Jutro będzie LEPIEJ!!!
OdpowiedzUsuńewa
Daliście radę, wytrzymacie jeszcze chwilkę. Nieustająco trzymam kciuki i myślę pozytywnie.
OdpowiedzUsuńAniu wielkie uściski mocy, tym razem głównie wymierzone w Ciebie. Jesteś Wielka i Andy też i obie Babcie są Wielkie I sama Lenka. Robicie wszystko na 100% mocy. Bohaterowie mają prawo by zmęczeni. Ale i tak podniosą się z tego szybciej i wyżej niż większość z nas. Tak będzie!
OdpowiedzUsuńP.S. Gdybyśmy mogli jakkolwiek pomóc, daj tylko sygnał.
śledzę Waszego bloga codziennie choć nie znamy się, ale kibicujemy wam całą rodziną i jesteśmy pełni podziwu dla waszej siły i pozytywnych emocji. Wiadomo że taka sytuacja powoduje potworne umęczenie i dlatego tak niesamowite jest to że do tej pory na waszym blogu aż wiało od dobrej energii. Napewno za pare dni wyjdziecie , przecież niemożliwe jest to żeby cała waszą przerwe trzymali was tam bo dla Lenki w jej procesie leczenia ważny jest też odpozynek od szpitala i zapomnienie o chorobie. Jak nie wyjdziecie na 3 tygodnie to napewno przynajmniej na dwa!!! Musi tak być. Wysyłamy wam MOC i dalej trzymamy kciuki za pozytywne rozwiązania.
OdpowiedzUsuńPaula z rodziną
Pani Lindo, odpisze później na podany adres, bardzo dziękuję za chęc pomocy.
OdpowiedzUsuńMamo Misia, dziękuję za wsparcie. Dziś już mi lepiej :). Ja na szczęście nie siedzę w szpitalu non stop - zmieniamy się z babciami i mężem. Męczy mnie jedynie ciągłe wyrywanie się od jednego dziecka do drugiego, niedospanie, nerwy...
No, ale, jak już pisałam, nie ma to jak nowy dzień :). Da się przeżyć :)
Pozdrawiam Was wszystkich serdecznie
Ania
Cześć Ania i Andy, jestem pod wrażeniem Waszego zaangażowania, niezwykłej cierpliwości, pozytywnych myśli i energii, którą emanujecie na codzień i zarażacie nią innych - Lenka ma szczęście, że ma takich rodziców ...
OdpowiedzUsuńKochani, jesteśmy cały czas myślami i serduszkami z Wami. Codziennie śledzimy co u Was słychać i podziwiamy Was ogromnie! Jesteście niesamowitym wzorem dla nas Wszystkich. Moc buziaków, uścisków, uśmiechów i wszystkiego co naaaj!!! Gdyby ciotka tylko mogła podejść i swoim "niezwyciężonym eyelinerem" pomalować te śliczne małe buźki w kotki, pieski, serduszka ...strrrrasznie bym chciała!!!
OdpowiedzUsuńJestem pewna, że już niebawem to zrobię!!! Tymczasem jeszcze raz buziaków sto!!
Iwona z Majką i Leonem.