Przejdź do głównej zawartości

Mamo, trzy rzeczy mnie niepokoją...

... rzekło dziś nasze dziecko:

- to, ze będą w nocy robić zastrzyk w brzuszek
- to, że będą zmieniać wenflon
- i że odkleją plasterek z Broviaca

Mądry, mały człowiek...

Komentarze

  1. maleńka kochana Lenka. Jesteś bardzo dzielną, mądrą dziewczynką. Winc i Celka są z Ciebie bardzo dumni. WIncenty nawet przestał się bać wyjmowania drzazgi, jak pojawiłaś się w historii, którą mu opowiedziałam i dałaś mu parę dobrych rad. Mocno cię ściskamy i Twoich również dzielnych rodziców też.

    OdpowiedzUsuń
  2. Lenko wszystko będzie dobrze.

    OdpowiedzUsuń
  3. Cześć Mała-Duża LENKO. Jeszcze się nie znamy, ale znam-znałam kiedyś Twojego tatę - fajny jest.
    I jak się o Tobie dowiedziałam to tak mnie mocno złapało za serduszko... hmmm wiesz też mam taką osóbkę jak TY - taką Super Extra Julkę, którą mam nadzieję poznasz u mikołaja Bojanowicza na 1 urodzinach. Czuj się dobrze bo jesteś SUPERWOMENKA. Tulaspower dla Ciebie!! Idla Twoich SuperRodziców!!! Bedzie dobrze - nie widzę inaczej!!

    OdpowiedzUsuń
  4. Lniana Dziewuszko,
    wiesz, że to tylko chwilowe niedogodności, prawda?
    pokręć trochę nosem niezadowolona, a ja wysyłam w tym czasie znowu 200 kilo MOCY. Łap!
    Małgo (Espana)

    OdpowiedzUsuń
  5. kochana nasza, kilowaty energii ślemy!

    OdpowiedzUsuń
  6. głębina mądrości w małej główce...

    OdpowiedzUsuń

Prześlij komentarz

Popularne posty z tego bloga

Bardzo dawno mnie tu nie było... Ale ponieważ wczoraj stuknęła nam 12 rocznica od diagnozy, a chwilę wcześniej Lena skończyła 16 lat, to chyba dobry moment, żeby się tu wreszcie pokazać :). Szczególnie, że wciąż dostajemy powiadomienia o nowych komentarzach pod naszymi starymi postami. Wciąż gdzieś tam na szpitalnych oddziałach toczy się walka na śmierć i życie i kolejne rodziny przeżywają dramat. Wiele z wiadomosci które otrzymujemy mówi o tym jak wielkim wsparciem dla rodziców chorych dzieci jest (wciąż!) nasz blog. I jak bardzo nasza historia podnosi ich na duchu. A więc spieszę z krótką informacją co u nas :): Najpierw najważniejsze - Lena jest absolutnie zdrowa.  Wyrosła na super mądrą, niezależną w poglądach młodą osobę.  Jest w drugiej klasie liceum - niestety, jak teraz wszyscy, na online.  Dalej jeździ na nartach (choć tej zimy średnio to wyszło), aktualnie w planach na przyszłą zimę ma zostanie pomocnikiem instruktora. Jesteśmy z niej super dumni. Wrzaskun wciąż jest lekko wr

Znowu lekka kołomyja

Matyl jednak trochę gorączkuje. W nocy miała 38, rano ciut niżej, ale oczy błyszczące - dziwne. Postanowiliśmy skonsultować ją u lekarza, bo nie podoba nam się ta ciągnąca infekcja i nawracające gorączki. Chyba przeszliśmy z kategorii Życiowy Luzak do kategorii Panikujący Rodzic. Niestety. Jak bardzo jesteśmy Panikujący niech zobrazuje fakt, że odwiedziliśmy z Matylem dwóch lekarzy dzisiaj :) Tak na wszelki wypadek. Stres to nasz codzienny towarzysz i każdy fajny dzień "normalnej" życiowej nudy jest dniem wyczekiwania na cios. Słabo się żyje w takim świecie, ale cóż - ciągle czekamy, ze kiedyś nam przejdzie... :/. Ale ad meritum... Niby u Matyla nic się nie dzieje. Może to zęby? Gdzieś tam idzie piątka - podobno. Uszy w porządku, gardło lekko rozpulchnione... Mamy czekać i ewentualnie za dwa dni robić morfologię, gdyby sytuacja nie uległa zmianie. A Lena dziś także "zaliczyła" lekarza, ale planowo, w szpitalu. Przepłukaliśmy Broviac, pobraliśmy krew. Wyniki znowu św

Jestem małym Jezusem!

Oświadczyła mi dziś Matylda przytulając się. Cóż, jak widać pasja religijna naszej młodszej pociechy nie słabnie. Drżyjcie mury kościelne - nadchodzi Wrzaskun! Ale nie o tym chciałam dzisiaj... Jak wiecie od prawie 10 miesięcy, co wieczór (z małymi wyjątkami) siadamy przed kompem by pisać o Lence i naszej rodzinie. Część z Was jest z nami od początku, część dołączyła w trakcie, a niektórzy, zapewne, zatknęli się z nami po raz pierwszy przy okazji konkursu na Blog Roku. I to teraz dla Was, drodzy czytelnicy, jest ten post :) Po co piszemy ten blog? Zaczęło się od tego, że na początku nie dawaliśmy rady odbierać tych wszystkich telefonów i odpowiadać na pytania: - "Jak Lenka?" - "Co się dzieje?" Nie mieliśmy siły powtarzać wszystkim od początku, że Lenka jest chora, że ma białaczkę... I zaraz w kolejnym zdaniu, że rokowania sa dobre i wierzymy, że da radę... Nie dawaliśmy rady konfrontować się z czyimiś łzami, po drugiej stronie słuchawki. No i ta chęć pomocy, która p