A jednak!
Granulocyty się ocknęły i wzięły do roboty.
Lena ma już ich całe 300!!! Hurra! :)
No i CRP spadło do 1, czyli do górnej granicy normy.
Jutro idzie więc ostatnia "wlewka" chemii, a w czwartek powinno nam się udać wyjść ze szpitala.
W swoim huraoptymizmie nawet nie rozważamy innego scenariusza.
Wtedy, za kolejny tydzień, czeka nas spotkanie z Endoksanem - przerażającą bombą, która już dwukrotnie "zerowała" nam Lenkę :/, a zaraz za nim ostatnie Cytosary i kończymy! Wchodzi chemia doustna :)
Dziś, gdzieś w oddali, mignął nam znaczek meta... Jeszcze trzy tygodnie...
Wreszcie...
Bohaterka jest zmęczona, my jesteśmy zmęczeni, obie Babcie też wykończone... Tylko Matyl wygląda na świeżaczka :))).
Na szczęście :)
Granulocyty się ocknęły i wzięły do roboty.
Lena ma już ich całe 300!!! Hurra! :)
No i CRP spadło do 1, czyli do górnej granicy normy.
Jutro idzie więc ostatnia "wlewka" chemii, a w czwartek powinno nam się udać wyjść ze szpitala.
W swoim huraoptymizmie nawet nie rozważamy innego scenariusza.
Wtedy, za kolejny tydzień, czeka nas spotkanie z Endoksanem - przerażającą bombą, która już dwukrotnie "zerowała" nam Lenkę :/, a zaraz za nim ostatnie Cytosary i kończymy! Wchodzi chemia doustna :)
Dziś, gdzieś w oddali, mignął nam znaczek meta... Jeszcze trzy tygodnie...
Wreszcie...
Bohaterka jest zmęczona, my jesteśmy zmęczeni, obie Babcie też wykończone... Tylko Matyl wygląda na świeżaczka :))).
Na szczęście :)
Aniu!
OdpowiedzUsuńCieszymy się razem z Wami i nieustająco ślemy dobre myśli. Ucałuj Lenkę od nas i Matil oczywiście też :)))
dorcia
Wspaniale! Nie moglo być inaczej! Prosto do mety Lenko!
OdpowiedzUsuńZ tą zmęczoną bohaterką to nie do końca prawda. Dzisiaj wieczorem przez dobrą godzinę albo i dłużej wykonywała na swoim szpitalnym łóżku seans anty-grawitacyjnej gimnastyki wektorowo-spiralnej, chowała się pod stolik, prowadziła dialog krzyko-piskiem okraszonym co chwila salwami rechotliwo-spazmatycznego śmiechu. Żeby ją skłonić do uspokojenia i zmusić do pójścia do łazienki na kąpiel musiałem ją sterroryzować (co za gnida-ojciec:) groźbą wiztyty w gabinecie zabiegowym na zastrzyk uspokajający albo podaniem dożylnego znieczulenia. Oczywiście, to drugie Lena skwitowała okrzykiem "To Supel! Ja lubię to mleczko!"
OdpowiedzUsuńto super - nie wiedziałam, chociaż Cię dzisiaj widziałam :)
OdpowiedzUsuńto super - nie wiedziałam, chociaż Cie dzisiaj widziałam, Ania :)
OdpowiedzUsuńFantastycznie! Prosimy granulocyty żeby łaskawie nie robiły takich numerów no i żeby produkowały się dalej! Wciąż wysyłamy moc dla niesamowitej Lenki i jej dzielnych rodziców!Natalia
OdpowiedzUsuńHurraaa!!!Ciesze sie bardzo razem z Wami:)Bylam pewna,ze wszystko dobrze sie skonczy ufff...Teraz prosimy tylko o dobre wiadomosci:)Pozdrawiam serdecznie:)
OdpowiedzUsuńsuper wiadomości.
OdpowiedzUsuńFajnie, cieszę się bardzo :)
OdpowiedzUsuńSonia
Wspaniałe wieści!!!Bardzo się cieszę i dosyłam moc fluidów:)
OdpowiedzUsuńBasia
ołł jeee,fajnie że już coraz lepiej,zaciskamy te kciukasy i ślemy dużo jodu znad morza!ciepło myśląc o przedzielnej Lence!!!!a czytając o Matyldzie zaśmiewamy się bo jest ona rówieśniczką( 09.2007) naszej córki i wyprawia dokładnie to samo!łącznie z nocnikiem:):)
OdpowiedzUsuńAga