Przejdź do głównej zawartości

Mimo wszystko coraz normalniej

Obraz
Autor:
Ok, chorujemy...
Wszyscy...
Na zmianę, na zakładkę, w różnych konfiguracjach...
Ale...

Jest normalnie! Lena wychodzi z kolejnej infekcji - jak normalne, zdrowe dziecko. Jaka to ulga! I to jak na razie bez antybiotyków!
Obym nie napisała tego w złą godzinę, ale wygląda na to, że wracamy do pionu.
Fakt, ze ja i Andy zaczeliśmy chorować, świadczy o tym, że się wyluzowaliśmy. Przez całe szpitalne leczenie Leny, trzymaliśmy się jak najzdrowsi na świecie. A teraz co chwilę coś. I o dziwo, Lena tego nie łapie!

Zostało nam 24 tygodnie - niecałe pół roku brania leków.
Damy radę, nie? :)

Komentarze

  1. Mamma Arrabiata8 lutego 2011 23:08

    No proszę! Czy dacie radę? Jasne, że dacie!!!
    Teraz wszyscy chorują, podobnie jak Wy, ale szczęście, że u Leny tak łatwo odpuszcza!
    Wspaniale znów coś przeczytać od Was ;-))
    Gorąco pozdrawiam!
    PS czekam tez na nowości przedszkolne - jak ozdrowiejecie już!

    OdpowiedzUsuń
  2. Anonimowy8 lutego 2011 23:23

    Oczywiście, że dacie radę! Nieustannie o Was myślimy i wierzymy, że wszystko co najgorsze już za Wami :)
    dorcia

    OdpowiedzUsuń
  3. Anonimowy9 lutego 2011 08:41

    Aniu u nas identycznie,Gabryś znowu coś złapał...a ja ledwo się zwlekam z łóżka,damy radę !!!trzymajcie się cieplutko,Dorota

    OdpowiedzUsuń
  4. kasia9 lutego 2011 21:56

    Aniu, pewnie że dacie radę, jak zwykle! Już tylko 24 tygodnie, ale Wam zazdroszczę!
    Trzymajcie się ciepło, pozdrawiam

    OdpowiedzUsuń
  5. Anonimowy9 lutego 2011 22:26

    pewnie, że dacie :-D

    J.

    OdpowiedzUsuń
  6. Ania11 lutego 2011 23:13

    Babucha, w przedszkolu świetnie! Może spłodzę niedługo jakąś historię przedszkolną :).
    Kasia, Dorota, trzymajcie się!

    OdpowiedzUsuń
  7. Magda28 lutego 2011 22:00

    Trzymam za Was kciuki,Trzymajcie się :) Jestem z Wami

    OdpowiedzUsuń

Prześlij komentarz

Popularne posty z tego bloga

Znak życia :)

Autor:
Ponieważ od czasu do czasu pojawiają się komentarze wyrażające zaniepokojenie naszym milczeniem postanowiłam wprowadzić mały update ;). Tak, żyjemy i mamy się dobrze, a w szczególności - Lenka ma się dobrze, a nawet świetnie. Nie choruje właściwie w ogóle (tfu, tfu ;)), kolejne kontrole nie wykazują żadnych nieprawidłowości, super się rozwija i fizycznie i intelektualnie. Uwielbia narty (właśnie dziś startuje w lidze zakopiańskiej, więc kciukasy poprosimy), gimnastykę artystyczną (ach te szpagaty na ścianie!) i pływanie. Za dwa i pół miesiąca skończy 10 lat i od jakiegoś czasu wgłębia się w historię swojego bloga, więc trochę muszę już myśleć o tym, że to nie NASZ (rodziców) blog, ale głównie Lenki ;). Namawiam ją by sama zaczęła pisać, ale chyba nie wie jak zacząć ;). Może ten dzień kiedyś nadejdzie i usłyszycie jej wersję - o dziwo sporo pamięta... Tymczasem przyjmijcie nasze najlepsze życzenia na Nowy Rok 2015! Zdrowia, zdrowia i jeszcze więcej zdrowia :) I trochę fotek z o...
18 komentarzy
Czytaj więcej

Wstęp

Autor:
Lenka zachorowała na początku 2009, zaraz po swoich 4. urodzinach. Od kwietnia rozpoczęliśmy walkę o jej życie. Po dwóch latach i 4 miesiącach od diagnozy Lenka zakończyła leczenie farmakologiczne i po kolejnych pięciu latach została uznana za zdrową. W sumie walka z chorobą zajęła nam 7 lat, 3 miesiące i 22 dni.  Lenka teraz jest zdrową, już dorosłą dziewczyną, a my chcielibyśmy, by ten blog pomagał innym walczącym z tym paskudztwem. Bądźcie dobrej myśli!
Czytaj więcej

Nasze życie stanęło na głowie

Autor:
W tę straszną sobotę - 4.04.2009. Lenka, nasza dopiero co, czterolatka, gorączkowała i uskarżała się na ból "pupki". O ile gorączka wydawała się do opanowania lekami, o tyle ból się nasilał. Rozhasana i nadenergetyczna zazwyczaj Lenka cały dzień leżała, nie chciała siadać, ani nie dawała się obejrzeć. Wzywamy lekarza. Po wstępnym badaniu, p. doktor widząc stan Lenki kieruje nas do chirurga na ostry dyżur. Na Litewskiej nieziemski tłum, jedziemy na Kopernika. Lenka siedzi w foteliku samochodowym bokiem z wyrazem bólu na twarzy. Nasze dzielne dziecko, które rzadko płacze... niepokojące... Ale nie dla lekarzy na Izbie Przyjęć. Chirurg nic nie stwierdza w odbycie, pediatra uważa, że nie ma wskazań do przyjęcia a oddział. Gorączka "zarządzalna", chirurg nie mam zastrzeżeń, mocz czysty. Wspominamy coś o morfologii. Nie mogą zrobić na Izbie, musi być dziecko na oddziale - błędne koło. Ok, poradzimy sobie sami z morfologią. Wszystkie placówki prywatne już nieczynne, możemy ...
17 komentarzy
Czytaj więcej