Jak nie urok to sraczka - part MCMXILV

No i niestety .... urodziny się nie odbyły. Na szczęście jubilatka zniosła to mężnie (to takie mądre dziecko) i zrozumiała, że w tej sytuacji nie było na to szans.

A sytuacja rozwinęła się w kierunku bardzo niefajnym. Od kilku dni Lena lekko pokasływała. Słuchałem przeróżnych hipotez co do źródła pochodzenia tego kaszlu, wygłaszanych przez mojego domowego House'a (czyli Honeyusię) jak również przez naszego rodzinnego House'a (ale w tym przypadku jest to światowej klasy fachowiec od ultra skomplikowanych schorzeń układu oddechowego), czyli babcię - każda z tych analiz kończyła się konkluzją, że to nic takiego. A jednak, wczoraj kaszel stał się trochę bardziej intensywny, a kiedy w nocy, czuwając nad spokojnym snem moich córek i pilnując ogniska domowego (bo Honeyuś się wybrała do psiapsióły), dotknąłem Leny czoła, temperatura mnie zaniepokoiła. Zmierzyłem i .... 38.4, zmierzyłem jeszcze raz - 38.2 Się zdenerwowałem! Ni z gruchy ni z pietruchy taka temperatura!? No to alarm, telefon do lekarza dyżurnego w szpitalu, konsultacje, okazuje się, że nasze oddziały zapchane, że nie da się dopchnąć szpilki, pani doktor sugeruje żeby Lenę przywozić do szpitala to może się ją da upchnąć na endokrynologii, ja że lepiej nie, ostatecznie stanęło na tym, że zostajemy w domu, aplikujemy ibuprofen i obserwujemy. Po podaniu leku, temperatura się uspokoiła i zaczęła spadać. Honeyuś załadowała Lenkę do naszego łóżka, żeby jej mierzyć temperaturę co 2 godz., ja się walnąłem na podłodze w salonie na macie niemowlakowej i tak przezipowaliśmy do rana. W nocy Lena strzeliła godzinny koncert kaszlu, zsiusiała się do naszego łóżka (Wiesz tatusiu, bo śniło mi się, że z Kasią robię siusiu w łazience), trzeba ją było całą przebrać, Matylda o 05:30 zasygnalizowała swoim tradycyjnym wrzaskiem fakt zagubienia w łóżeczku kubka z piciem - Honeyuś miała cudowną noc z 3 godzinami snu. Ja się wygniotłem od podłogi ale przynajmniej trochę więcej spałem.
A rano do szpitala - przecież dzisiaj mieliśmy termin nakłucia dolędźwiowego i słynnego Lenkowego urodzinowego mleczka. Nic z tego. Lena obudziła się już rano z gilem do pasa, kaszląca i charcząca, temp. w normie ale w szpitalu Nasz Doktor na pierwszy rzut oka ocenił, że się do niczego nie nadaje. Zaliczyliśmy tylko tradycyjny Hepamertz, zrobiliśmy morfologię i CRP i Doktor wygnał nas do domu abyśmy nie zarazili całego oddziału. Wynik CRP 1,4 - oznacza niestety, że tli się jakiś stan zapalny i Lena ma infekcję. Doktor zaaplikował nam od razu antybiotyk i walczymy. W ciągu dnia, temperatura niestety cały czas w okolicach 38, Lena charczy, kicha, smarka, gil się leje z nosa, zapas chusteczek kurczy się w zastraszającym tempie - ogólnie obraz nędzy i rozpaczy. Najgorsze, że dzisiaj nie dostaliśmy Methotrexatu - przerwa w podawaniu chemii zaczyna się niebezpiecznie wydłużać.
No i bankiet urodzinowy poszedł się ....
Pal licho - zrobimy bankiet później. Na razie najważniejsze jest żeby Lena się wygrzebała z tego badziewia i właśnie w tym kierunku proszę abyście ogniskowali swoje mentalne wysiłki. Niech się dziecko podźwignie błyskawicznie i wróćmy już na prawidłową trasę. Bo zaczynam się niepokoić. Lena musi jak najszybciej kontynuować leczenie.
No, to ode mnie tyle - keep ścisking your kciukas!!!