Przedurlopowy pośpiech

Powoli zaczyna się przedurlopowe ciśnienie. Załatwić to, kupić tamto, pamiętać o tym, etc. Wszystko fajnie gdyby nie fakt, że zaraz zaczynają się warszawskie ferie i siarczysty mróz wyczyścił ostatnio wszystkie sklepy z wszelkich mrozo- i śniego-ochronnych produktów (graniczy z cudem na przykład kupienie teraz rękawiczek narciarskich dla dzieci, sprzedawcy w sklepach patrzą na nas z pobłażliwym uśmieszkiem i odpowiadają – „Owszem, były bardzo ładne i ciepłe rękawiczki jeszcze niedawno”). Do tego jakże sprzyjająca przemieszczaniu się pomiędzy rozrzuconymi sklepami na terenie Warszawy pogoda. Dzisiejszy, kolejny atak śniegu znowu sparaliżował miasto. Ja w pracy młyn związany z przedurlopowym czyszczeniem zaplecza/przedpola – nie wiem w co mam włożyć ręce. I jeszcze dodatkowo zdarzają nam się przygody taka jak dzisiaj – dzwoni Honeuyuś, odbieram – a ona, mrożącym mi krew w żyłach, tudzież stawiającym mi włosy na głowie dęba głosem mówi – „Niestety, sprawa poważna i pilna” – ja już zlany potem – coś się dzieje z Leną, w głowie kręcą się natychmiast filmy oparte o katastroficzne scenariusze - a ona „Pojechałam do Złotych Tarasów, zaparkowałam na parkingu podziemnym (a tam płatne bramki), pochodziłam po sklepach a kiedy chciałam wyjeżdżać zauważyłam, że zapomniałam z domu portfela – jestem bez grosza – RATUJ bo nie mam jak stąd wyjechać” – wypuściłem powietrze jak z balona – uff, na szczęście taka mała pierdoła – ciach w tramwaj (nie będę przecież wyciągał samochodu z parkingu, bo przejechanie tych 2 km zajmie mi godzinę) – i pędzę rescue moją żonę. Przecież nie zostawię jej samej, bo jeszcze zacznie szukać w galerii handlowej sponsora wyjazdu z parkingu, a znajdzie sponsora wyjazdu na Malediwy i jutro dostanę kartkę pocztową z palmą na tle lazurowego morza o treści „Ta przygoda odmieniła moje życie, zaopiekuj się dziewczynkami”:)). No i właśnie w takim lekkim ciśnieniu upływają nam (a właściwie mnie, bo Honeyuś właśnie się wybrała na wino z koleżanką) te ostatnie dni przed urlopem. Dlatego dziś post krótki, bo musze pracować.

Z kronikarskiego obowiązku, informuję, że Lena czuje się dobrze, choć trzyma się jej cały czas dziwnej proweniencji katar i odkasłuje non stop coś – oprócz tego żadnych objawów niczego. Zaczynamy podejrzewać, że to jakaś dziwna quasi-alergiczna reakcja na wysuszone kaloryferami powietrze w domu. I tego się trzymamy. Nie ma to jak się zaprogramować na sukces!

Dzisiaj Siostry Sister po raz pierwszy zaliczyły wizytę u dentysty. Były bardzo dzielne (znam to tylko z relacji), a wręcz wydawały się zachwycone kontaktem z pedodontą. Czyżbyśmy mieli mieć jeden (chyba częsty u dzieci) problem, w postaci strachu przed dentystą, z głowy?? Oby. Potrzebujemy jak najmniej jakichkolwiek dodatkowych problemów. Jeżeli mamy już na głowie jeden wielkiego kalibru problem, to prosimy abyśmy w ramach zachowania równowagi w przyrodzie, zostali zwolnieni z innych problemów. I to tyle, bo gorączka przedwyjazdowa wzywa!