No to śmy som home

Dla wszystkich, niecierpliwie oczekujących informacji, mamy tę dobrą – jesteśmy z Lenką w domu. Udało nam się na tyle przyspieszyć pracę pompy infuzyjnej, że proces 24-godzinnego płukania po Endoksanie zakończył się w ok. 19 godzin (w międzyczasie Lena dostała wór krwi ale to jeszcze wczoraj). Na szczęście rano, po wczorajszych nieprzyjemnych skutkach ubocznych w postaci wymiotów, nie było śladu, Lena obudziła się w dobrym humorze i samopoczuciu, aczkolwiek nic nie chciała jeść. I tak nie jadła przez cały dzień aż do 17-tej. A o 17-tej, tata przyrządził jej kulinarne arcydzieło z mrożonki (Boże, błogosław Hortex!:) i zjadła michę kluchów z kolorowym warzywnym bełtem, którego notabene nie tknęła = kolejna kulinarna porażka ojca (tym razem nie mam jednak do nikogo pretensji).

Niech Was, wytrwałych ściskaczy kciuków i dostawców zespolonych molekuł mocy, nie zwiedzie jednak fakt, że jesteśmy w domu. To cholerstwo, Endoksan, to bomba z opóźnionym (i to czasami mocno opóźnionym) zapłonem i jego skutki w postaci spustoszenia w komórkach krwi, mogą się objawić nawet po kilkunastu dniach. Dlatego keep ścisking i keep fluiduing, bo to nam jeszcze przez kilka tygodni baaaardzo potrzebne.

Po powrocie do domu (po drodze odwieźliśmy do domu babcię, która dzisiaj dzielnie pełniła dyżur z Lenką w szpitalu), nastąpiło wielkie spotkanie dwóch rozpędzonych meteorytów – czyli Lena&Matylda Love Explosion = kanonada ryku, wrzasku, ganianie się po całym mieszkaniu, pchanie Matyldy na małym chodziko-samochodziku i walenie nią w pełnym pędzie o kanapę i takie tam, kameralne i subtelne siostrzane zabawy (intelekt nie był przez te parę godzin rozwijany). Energia 10, Romans 10, Agresja 10.
Jutro rano (Doktor kazał się stawić o 7 rano) znowu w szpitalu – ciąg dalszy zabawy = cytosary. Na początek dolędźwiowo Metrotexat (czyli ulubione Lenkowe mleczko do znieczulania/wyłączania przytomności – notabene, od kilku dni już niecierpliwie się dopytuje kiedy będzie mleczko), a potem wlew Cytarabiny. I tak przez kolejne4 dni. Potem 3 dni przerwy i znowu 4-dniowa sesja. I ….. po tym, to już naprawdę meta – aż się boję o tym pisać, żeby nie zapeszać. Ale co tam, jak pozytywne myślenie, to pozytywne myślenie – z Waszą energetyczno-kciukową pomocą na pewno się uda.