Wiecie, mamy tu takiego jednego, małego połykacza, połknęła co prawda taką lekko sflaczałą piłkę ale jednak należy do klubu. I trzyma się mocno. Kolejny dzień w dobrej formie, bez infekcji, bez gorączki (chociaż jakieś 37.1-37.3 nam się tu snuje, ale to chyba raczej objaw walki jej słabiutkiego i bezbronnego organizmu z czymś co ją próbuje atakować, a nie oznaka poddania się), z coraz większym życiowym animuszem, z nieustającym apetytem i coraz częstszym uśmiechem. Stan warzywa ewidentnie odszedł w zapomnienie.
Od wczoraj z kolei towarzyszy nam festiwal siostrzanej miłości i opiekuńczości ze strony siostry starszej w kierunku siostry młodszej. Wczoraj (znam tylko z opowieści) Lenka siedziała z Matyldą przy stole, pomagając jej, instruując ją, doradzając i czasami wykonując za Matyldę różne zadania z zeszycików dla 2-latka. Wycinaki, wyklejanki, malowanki (w których Lena jest już niedoścignionym mistrzem) były przez Siostry Sisters Team rozwalane momentalnie. Udział Matyldy był oczywiście symboliczny ale Lena naprawdę była cierpliwa i ukazała nam, zupełnie do tej pory nieznane nam, oblicze troskliwej i opiekuńczej starszej siostry. Wieczorem, kiedy wróciłem z pracy, zastałem ja obydwie, siedzące SPOKOJNIE I BEZ PERMAMENTNEGO SZTURCHANIA SIĘ ŁOKCIEM I SPYCHANIA na jednym, Lenkowym krzesełku, przy komputerze, na którym Lenka demonstrowała młodszej siostrze swoją ulubioną stronę www.poissonrouge.com z zabawami edukacyjnymi dla dzieci. I co chwila padało „Matylku, tutaj naciśnij, tutaj się pompuje ten balon” albo „Matyl, zobacz, tu jest biedronka, no naciśnij tutaj to rozłoży skrzydła i poleci” I Matylda naciskała, przesuwała palcem po Touch pad’zie, była wniebowzięta. Lena ewidentnie cieszyła się jej radością. Co za cudowny widok, naprawdę się wzruszyłem. Dzisiaj to samo, wspólna zabawa, współpraca zero kłótni na wspólnym stołku!! Sesja zdjęciowa poniżej. A więc jednak, to naprawdę jest możliwe, to co ludzie opowiadają to nie bajki!!! Rodzeństwo może się sobą zajmować!! Rodzice mogą mieć chwilę luzu!! Witaj zapomniana upragniona wolności!! Już niedługo będziemy zostawiać Matyldę z Leną na noc a my w miasto! :)
Ale póki co, wracamy do szarej hematologiczno-onkologicznej rzeczywistości. Jutro, miejmy nadzieję, pojedziemy z koksem, czyli leczeniem i dostaniemy ostatnią dawkę 2 wiedźm (Winkrystyna i Daunorubicyna). A potem trzeba odbudować formę i krwinki żeby za tydzień móc przywalić Endoxanem. Podobno mało kto bierze tego killera w terminie, bo mało kto jest się w stanie na tyle podźwignąć żeby go w tak krótkim odstępie czasu znowu przygwoździć do ziemi. Zobaczymy, wierzymy w moc Waszych dobrych fluidów i moc organizmu Leny, który wiele razy już pokazał, że jest hardy, uparty i się łatwo nie poddaje. Niech MOC będzie z Leną!!
Od wczoraj z kolei towarzyszy nam festiwal siostrzanej miłości i opiekuńczości ze strony siostry starszej w kierunku siostry młodszej. Wczoraj (znam tylko z opowieści) Lenka siedziała z Matyldą przy stole, pomagając jej, instruując ją, doradzając i czasami wykonując za Matyldę różne zadania z zeszycików dla 2-latka. Wycinaki, wyklejanki, malowanki (w których Lena jest już niedoścignionym mistrzem) były przez Siostry Sisters Team rozwalane momentalnie. Udział Matyldy był oczywiście symboliczny ale Lena naprawdę była cierpliwa i ukazała nam, zupełnie do tej pory nieznane nam, oblicze troskliwej i opiekuńczej starszej siostry. Wieczorem, kiedy wróciłem z pracy, zastałem ja obydwie, siedzące SPOKOJNIE I BEZ PERMAMENTNEGO SZTURCHANIA SIĘ ŁOKCIEM I SPYCHANIA na jednym, Lenkowym krzesełku, przy komputerze, na którym Lenka demonstrowała młodszej siostrze swoją ulubioną stronę www.poissonrouge.com z zabawami edukacyjnymi dla dzieci. I co chwila padało „Matylku, tutaj naciśnij, tutaj się pompuje ten balon” albo „Matyl, zobacz, tu jest biedronka, no naciśnij tutaj to rozłoży skrzydła i poleci” I Matylda naciskała, przesuwała palcem po Touch pad’zie, była wniebowzięta. Lena ewidentnie cieszyła się jej radością. Co za cudowny widok, naprawdę się wzruszyłem. Dzisiaj to samo, wspólna zabawa, współpraca zero kłótni na wspólnym stołku!! Sesja zdjęciowa poniżej. A więc jednak, to naprawdę jest możliwe, to co ludzie opowiadają to nie bajki!!! Rodzeństwo może się sobą zajmować!! Rodzice mogą mieć chwilę luzu!! Witaj zapomniana upragniona wolności!! Już niedługo będziemy zostawiać Matyldę z Leną na noc a my w miasto! :)
Ale póki co, wracamy do szarej hematologiczno-onkologicznej rzeczywistości. Jutro, miejmy nadzieję, pojedziemy z koksem, czyli leczeniem i dostaniemy ostatnią dawkę 2 wiedźm (Winkrystyna i Daunorubicyna). A potem trzeba odbudować formę i krwinki żeby za tydzień móc przywalić Endoxanem. Podobno mało kto bierze tego killera w terminie, bo mało kto jest się w stanie na tyle podźwignąć żeby go w tak krótkim odstępie czasu znowu przygwoździć do ziemi. Zobaczymy, wierzymy w moc Waszych dobrych fluidów i moc organizmu Leny, który wiele razy już pokazał, że jest hardy, uparty i się łatwo nie poddaje. Niech MOC będzie z Leną!!
Dziwczynki wygladaja slicznie:)Leneczko!Niech MOC bedzie z Toba!!!Trzymamy kciukasy,posylamy pozytywna energie i dobre fluidy:)buziaki:)
OdpowiedzUsuńcieszę się, że Lenka wraca do życia:)
OdpowiedzUsuńnie wiem jak to teraz, ale jak my się leczyliśmy, to terapia trwała 104 tygodnie. bez względu na ewentualne przerwy na odbicie (nam się wszystko bardzo wydłużało). jeśli nic się nie zmieniło, to się nie ma co spieszyć i spokojnie odczekać, aż wyniki wrócą do stanu względnej normy;) buziaki kochani. regenerujcie się:)
Mama Misia
Tez się wzruszyłam przyznam. Tym bardziej, że chyba nieprędko mam szansę na taką komitywke u moich potomków.
OdpowiedzUsuńLenko keep ścisking, niech moc będzie z Tobą i z Wami wszystkimi!!!!
śliczne dziewczyki!!
OdpowiedzUsuńDobra energi powędrowała do Was w zwiększonym nakładzie,kciuki na strazy jak zwykle czujne,zwarte i gotowe:)
Basia
Moc mocy dla Lenki!!! Cudne dziewczynki. Buziaki dla księżniczek. :)
OdpowiedzUsuń