Chwile grozy

Zjawiliśmy się dziś w szpitalu na 8.00. Najpierw czekanie na lekarza. Morfologia. Czekanie na wyniki. Wyniki ok - zaczynamy. Ok. 11.30 startuje L-Aspa. Niby wiem, że może uczulać, ale reakcja Leny spada na mnie jak grom. Dziecko czerwienieje, zaczyna się krztusić i puchnąć w oczach... Zatrzymuje pompę, zamykam Broviac, biegnę po pielęgniarki. Za chwilę przybiegają lekarze. Trójka - trochę to stresujące. Lenka wciąż się krztusi i płacze. W końcu przestaje kaszleć, ale wciąż łka i tuli do mnie rozpaczliwie - nie wiadomo co się dzieje. Lekarze decydują o rezygnacji z L-Aspy, Lenka dostaje lekiodczulające - Hydrocortizon i Clemastin dożylnie. Jeszcze przez chwilę puchnie, ale kolor powoli wraca do normy. Dostaje nawodnienie. Chwila odpoczynku - godzina, konkretnie. Mimo zmęczenia i stresu, dziecko nie zasypia, choć Clemastin działa również uspokajająco. Leży biedulka przymkniętymi oczkami i słucha czytanej przeze mnie bajki. Zdenerwowała się. Nikt chyba by nie lubił uczucia puchnącego języka i krtani. Ożywia się dopiero na widok dziadka, który przyniósł kolejną wyklejankę...
Dalej już idzie gładko. Winkrystyna, lek osłonowy na serce, Daunorubicyna, chwila oczekiwania na reakcję i wreszcie do domu. Jest 17.00. Spędziłyśmy w szpitalu 9 godzin, zjadłyśmy 3 kanapki, banana, deserek i obiad. Wykleiłyśmy 4 książeczki i porozwiązywałyśmy zadania w kolejnych dwóch. Pobawiłyśmy w pokój księżniczki i makijażystkę. Obejrzałyśmy 5 bajek, pograłyśmy w grę i przeczytałyśmy dwie książeczki. Lenka już od godziny śpi, a ja jestem wykończona.
W czwartek idziemy przyjąć zastępnik L-Aspy.
Plus tego jest taki, ze zamiast 4 dawek L-Aspy, będziemy mieć jedną tego zastępnika, którego nazwy jeszcze nie znam.
Ale podobno jest ok. Kuba, dzięki za relacje z pierwszej ręki :)
Dobranoc wszystkim.