To już pewne - Broviac tomorrow

Doktor Ł. potwierdził dzisiaj, że jutro zakładają Lenie Broviaca. W końcu skończy się koszmar życia non-stop na 1,5 metrowej smyczy w postaci rurek drenów podłączonych do pomp infuzyjnych i na końcu tunelu zamajaczy słowo "dom".

Trzy-cztery, a teraz wszyscy ZACISKAJĄ KCIUKI I WYSYŁAJĄ TERA/HEXA/FLIPPO BAJTY/WATY/KILOWATY/TONY DOBREJ ENERGII W STRONĘ LENKI!!

Musi sie udać i później musi być dobrze i po 2 seriach cytosarów (a może w międzyczasie wcześniej) idziemy na chwilę (a potem na dłużej) do domku.

Chociaż.... dzisiaj wieczorem kiedy wietrzyliśmy naszą salę i starałem się Lenę okryć dodatkową poszewką aby jej nie zawiało i wobec jej wyraźnegi i upartego oporu zacząłem używać argumentów typu "...Lenko, jak się nie okryjesz, to się przeziębisz, dostaniesz gorączki, znowu nie założą Ci Broviaca i znowu nie pójdziemy do domu ....", w odpowiedzi usłyszałem "Ale ja wcale nie chcę iść do domu, chcę zostać w szpitalu"???!!!! Ki czort??!! Chyba jej tam wygodnie (śniadanko do łóżka, nocnik do łóżka, wanna do łóżka, nie trzeba wstawać rano do przedszkola, wszyscy wokół niej skaczą), jak widać nawet dziecko szybko przyzwyczaja się do komfortu.

Trzeba będzie jej chyba trochę poopowiadać o morzu, plaży, słońcu, rowerze, koleżankach, etc. Chyba elementy krajobrazu świata zewnętrznego zaczęły jej się lekko rozmywać.