Przejdź do głównej zawartości

Leczenie ruszyło

Obraz
Autor:
Gorączki, oczywiście nie ma, wyniki wciąż ma bardzo dobre i dziś poszła kolejna tura Cytosarów.
Przynajmniej tyle - zawsze bliżej celu. Wróciła też doustna chemia.

Ciekawe, że w ciągu tych 2 tygodni bez chemii Lence zaczęły odrastać włoski. Ma taki mały meszek na główce.

Pewnie zaraz wypadnie...

Rozmawiałam z Lenką o Broviac'u. Przyznała, ze się boi.
I, że boi się powrotu do domu, bo "coś się znowu stanie" :(.
Uspokajałam ją na ile mogłam, nie wiem z jakim rezultatem...
Też mam nadzieje, że tym razem nic się nie stanie...

Komentarze

  1. Anonimowy12 czerwca 2009 17:35

    włosy odrastają i wypadają kilka razy.ale jak w końcu wrócą na dobre, to będą jeszcze piękniejsze (jakie sobie Lenka wymarzyła? czarne? kręcone?), nie ma się co martwić.
    brak włosów to chyba większe przeżycie dla rodziców (i dla tych, co sa spoza zaklętego kręgu) niż dla dziecka.
    Brat naszego Misia, marzył o obcięciu włosów na zero. jak szedł do fryzjera, to koniecznie chciał tak, jak brat. na łysola;) a teraz Michał ma taaaaaaakie włosy, że dziw bierze. najmocniejsze i najgęstrze z całej rodziny;)

    OdpowiedzUsuń

Prześlij komentarz

Popularne posty z tego bloga

Znak życia :)

Autor:
Ponieważ od czasu do czasu pojawiają się komentarze wyrażające zaniepokojenie naszym milczeniem postanowiłam wprowadzić mały update ;). Tak, żyjemy i mamy się dobrze, a w szczególności - Lenka ma się dobrze, a nawet świetnie. Nie choruje właściwie w ogóle (tfu, tfu ;)), kolejne kontrole nie wykazują żadnych nieprawidłowości, super się rozwija i fizycznie i intelektualnie. Uwielbia narty (właśnie dziś startuje w lidze zakopiańskiej, więc kciukasy poprosimy), gimnastykę artystyczną (ach te szpagaty na ścianie!) i pływanie. Za dwa i pół miesiąca skończy 10 lat i od jakiegoś czasu wgłębia się w historię swojego bloga, więc trochę muszę już myśleć o tym, że to nie NASZ (rodziców) blog, ale głównie Lenki ;). Namawiam ją by sama zaczęła pisać, ale chyba nie wie jak zacząć ;). Może ten dzień kiedyś nadejdzie i usłyszycie jej wersję - o dziwo sporo pamięta... Tymczasem przyjmijcie nasze najlepsze życzenia na Nowy Rok 2015! Zdrowia, zdrowia i jeszcze więcej zdrowia :) I trochę fotek z o...
18 komentarzy
Czytaj więcej

Wstęp

Autor:
Lenka zachorowała na początku 2009, zaraz po swoich 4. urodzinach. Od kwietnia rozpoczęliśmy walkę o jej życie. Po dwóch latach i 4 miesiącach od diagnozy Lenka zakończyła leczenie farmakologiczne i po kolejnych pięciu latach została uznana za zdrową. W sumie walka z chorobą zajęła nam 7 lat, 3 miesiące i 22 dni.  Lenka teraz jest zdrową, już dorosłą dziewczyną, a my chcielibyśmy, by ten blog pomagał innym walczącym z tym paskudztwem. Bądźcie dobrej myśli!
Czytaj więcej

Nasze życie stanęło na głowie

Autor:
W tę straszną sobotę - 4.04.2009. Lenka, nasza dopiero co, czterolatka, gorączkowała i uskarżała się na ból "pupki". O ile gorączka wydawała się do opanowania lekami, o tyle ból się nasilał. Rozhasana i nadenergetyczna zazwyczaj Lenka cały dzień leżała, nie chciała siadać, ani nie dawała się obejrzeć. Wzywamy lekarza. Po wstępnym badaniu, p. doktor widząc stan Lenki kieruje nas do chirurga na ostry dyżur. Na Litewskiej nieziemski tłum, jedziemy na Kopernika. Lenka siedzi w foteliku samochodowym bokiem z wyrazem bólu na twarzy. Nasze dzielne dziecko, które rzadko płacze... niepokojące... Ale nie dla lekarzy na Izbie Przyjęć. Chirurg nic nie stwierdza w odbycie, pediatra uważa, że nie ma wskazań do przyjęcia a oddział. Gorączka "zarządzalna", chirurg nie mam zastrzeżeń, mocz czysty. Wspominamy coś o morfologii. Nie mogą zrobić na Izbie, musi być dziecko na oddziale - błędne koło. Ok, poradzimy sobie sami z morfologią. Wszystkie placówki prywatne już nieczynne, możemy ...
17 komentarzy
Czytaj więcej