Antybiotyk wkracza do akcji...

Lenka dostała wczoraj antybiotyk. Musieli jej też pobrać krew na posiew z żyłki, nie z dojścia, co oznacza kłucie, którego tak się boi.
Od paru dni nocuje u niej Tata, w dzień jest z Babciami, bo ja walczę z infekcją. Powiedziała mi więc o tym kłuciu przez telefon.
Mówię: - Ojej córeczko, pewnie Cię bolało :(
A ona na to:
- Tylko troszkę, mamusiu. Wcale nie tak bardzo...
Słodka nasza dzielna córcia.

Z infekcją walczy dzielnie z pomocą antybiotyku. Dziś gorączka ciut niższa, oby nic się więcej nie przyczepiło. Wtedy od soboty wznawiamy Cytosary.

Dziś z kolei, przy zmianie opatrunku, okazało się, że nie wiadomo jakim cudem odczepiły się szwy mocujące rurki od dojścia... :/ I niestety dziecko musiało jeszcze znieść założenie kolejnych szwów. Mam nadzieję, ze chociaż w znieczuleniu miejscowym, bo Babcia została wyproszona z zabiegowego i do końca nie wiemy jak to przebiegło :(. W każdym razie nie płakała, a po wyjściu powiedziała Babci, że prawie nie bolało...

Kiedy ona zdążyła tak dojrzeć? I wciąż mnie zadziwia, ile tak małe dziecko potrafi zrozumieć...

Nie wiem, jak jej zrekompensować te wszystkie przykre rzeczy, które ją spotykają, jak jej wynagrodzić, to szybkie dojrzewanie i jak sprawić by zapomniała o tym wszystkim najszybciej jak to możliwe.
Spróbujemy, gdy tylko uda nam się pokonać to choróbsko...
Wtedy może wróci beztroskie dzieciństwo...