Parę słów o Wrzaskunie

Tak sobie myślę, że nadszedł czas by wspomnieć o uroczej, 20-miesięcznej siostrzyczce Lenki - Matyldzie, zwanej również Wrzaskunem.

Wrzaskun, na pierwszy rzut oka nieźle się maskuje. Jest słodki i uśmiechnięty i jedynie nielicznym udaje się poznać tajemnicę kryjącą się za tym dźwięcznym przydomkiem.

Matil mianowicie została obdarzona nie lada głosikiem, którego nie boi się użyć bez względu na okoliczności. Głosik nie chrypnie, nie słabnie i generalnie pozwala drzeć się w nieskończoność utrzymując poziom decybeli, przy którym pękają bębenki.

Ale to tylko w obecności rodziców lub ewentualnie ukochanej opiekunki - pani Kasi. Chyba, zeby nie zepsuć sobie opinii uroczej i wesołej panienki, jaką dla świata rzeczywiście jest. Przygodni świadkowie jedynie przypadkowo mają okazję usłyszeć ten straszliwy dźwięk.

A my sobie myślimy, że Wrzaskun po prostu tęskni strasznie za Lenką i pewnie za nami tez . Nie da się ukryć, ze nasze życie rodzinne skomplikowało się niemożebnie i jedynie wysiłek obu babć pozwala nam na spędzenie czasu w gronie 3/4 rodziny (Mama, Tata, Wrzaskun) po parę godzin w weekend. Matil, która nigdy nie rozstała się z siostrą na więcej niż dwa dni (raz babcia zabrała Lenkę na działkę, a maluch został z nami), znalazła się w kompletnie nowej dla siebie sytuacji. Żal nam jej strasznie, ale żądania poparte mega wrzaskiem są kompletnie abstrakcyjne :).

Niech Lenka wyjdzie jak najszybciej, bo są tacy co czekają na nią całym swoim malym serduszkiem...